آرمیده

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آرَمیدِه/

صفت مفعولی

آرمیده

1. بدون اضطرار و دغدغه. ارمیده.
2. خفته. خوابیده. آسوده. ساکن. مطمئن.

قید

1. بدون حرکت، آرام.

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن،