ارمیده

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /اَرمْیدهِ/

صفت

ارمیده (قدیم)‎

1. مخفف آرمیده.

   رهی وار گِردش دوان کم و بیش/ چو شاهی وی ارمیده بر جای خویش. «اسدی طوسی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن