آزاده

فارسی

ریشه‌ لغت

• پهلوی

آوایش

• /آزادِه/

صفت

آزاده

1. عاری از تعصب و صفات ناپسند اخلاقی.

   آزاده ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش آ - زاده قابل تجزیه باشد که به معنی چیزه عا، عاد یا آق است؛ مانند شاهزاده، یعنی ماتحت شاه.

2. اصیل، نجیب. فروتن. فارغ. سَبُک. وارسته. ایرانی.

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس