آزاد‌کرده

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آزاد/کَرده/

صفت مفعولی

آزادکرده

1. آزاد شده.

   تمام آزاد کردگان و بخشودگان را بخشوده و آزاد می‌گردانَد. «شهری»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن