آزور

فارسی

ریشه‌ لغت

• پهلوی

آوایش

• /آزوَر/

صفت

'

1. (قدیمی): طمع‌کار، حریص، طماع

   چو داننده مردم بُوَد آزور/ همی دانش او نیاید به بر «فردوسی»

2. آزوَر در زبان معیار باستان به دو بخش آز - وَر قابل تجزیه است، و به معنی کم بهره، کم بازده، کم علف، و مانند آنها بوده است.

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس/ شاهنامه