آسان‌یاب

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آسان/یاب/

صفت مفعولی

آسان‌یاب

1. آنچه به آسانی و راحت یافته می‌شود؛ سهل‌الوصول، مقابل دشوار یاب.

   حالت آسان یابی.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن