فارسی

ویرایش

ریشه‌ لغت

ویرایش
  • فارسی

آوایش

ویرایش
  • /آسایش/دادَن/

  مصدر فعل متعدی

ویرایش

آسایش‌دادن

  1. استراحت و آرامش دادن.
    آن اندام را به کار نداری و آسایش دهی.‌ «اخوینی»

منابع

ویرایش
  • فرهنگ بزرگ سخن