فارسی ویرایش

ریشه‌ لغت ویرایش

  • فارسی

آوایش ویرایش

  • /آسایش/دادَن/

  مصدر فعل متعدی ویرایش

آسایش‌دادن

  1. استراحت و آرامش دادن.
    آن اندام را به کار نداری و آسایش دهی.‌ «اخوینی»

منابع ویرایش

  • فرهنگ بزرگ سخن