آسایش‌طلبی

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آسایش/طَلَبی/

حاصل مصدر

آسایش‌طلبی

1. آسایش طلب بودن، راحت طلبی.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن