آستینه

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آستینِه/

اسم مرکب

آستینه

1. (قدیم): تخم مرغ. خایه.
2. (فنی): قطعه فلزی کوچک، استوانه‌ای، و توخالی، معمولا از ماده نرم.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین