آستینچه

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آستین/چِه/

اسم مرکب

آستینچه

1. مصغر آستین، آستینک.

   آستینچه تا مچ دستش را گرفته است. «محمود»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن