آستینک

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آستینَک/

اسم مرکب

آستینک

1. پارچه‌ای دوخته به شکل آستین که از مچ تا آرنج را می‌پوشاند و برای محافظت، نظافت، و رعایت حجاب بکار می‌رود. آستینچه.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن