آسمان‌چهارم

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آسمانِ/چهارُم/

اسم مرکب

آسمان‌چهارم

1. (نجوم قدیم): فلک چهارم از نُه فلک، که خورشید در آن قرار دارد.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن