خورشید
فارسیویرایش
ریشه لفتویرایش
- پهلوی
آوایشویرایش
- /خُورشید/
اسمویرایش
خورشید
- ستارهای که سیارات منظومه شمسی به گِرد آن میچرخند؛ آفتاب.
- هر ستارهای که مرکز یکی از منظومهها باشد.
ریشه شناسیویرایش
- از فارسی میانه xvar-xšed، xvar و آن از اوستایی hvarr- ، xvan ،ta hvarә-xšaē آمده است.این واژه از دو جز تشکیل شده xvar- ، hvar که با سنسکریت svar «خورشید» سنجنده میشود. جزء دوم برگرفته از اوستایی xšaita- « درخشان» آمده و برگرفته از صورت اوستایی yama-xšaita به معنی « جم درخشان» است.[۱]
––––
برگردانهاویرایش
ترجمهها
|
منابعویرایش
- فرهنگ لغت معین
پانویسویرایش
- ↑ [http://anthropology.ir/node/10993 ریشهشناسی واژة خورشید (خراسان) ]