آسوده‌خاطر

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آسوده/خاطِر/

صفت مرکب

آسوده‌خاطر

1. (مجاز): آنکه دل نگرانی و درد و غم ندارد؛ فارغ از اضطراب و غم. آسوده دل، فارق البال.

---

برگردان‌ها

انگلیسی: tranquil

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن