آسیب‌رساندن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آسیب/رِساندَن/

اسم مرکب

آسیب‌رساندن

1. به کسی یا چیزی آسیب رساندن؛ صدمه زدن به او یا آن. آزار و گزند رساندن به او یا آن.

   به طرف او می‌رود، مبادا آسیبی به او برساند. «جمال‌زاده»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن