فارسی ویرایش

ریشه لغت ویرایش

  • فارسی

آوایش ویرایش

  • /آسِیب/

  اسم ویرایش

آسیب

  1. هر عیب یا نقص یا زخم‌ که بر اثر عاملی مانند ضربه و جز آن پیدا شود.‌ صدمه، ضرر. آزار، زیان. آفت.
    آسیب ممکن است در زبان معیار باستان بصورت آس - ئیب قابل تجزیه باشد که در واقع تلفظ صحیح آن آسِپ بوده است.

برگردان‌ها ویرایش

منابع ویرایش

  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس