آسیب‌پذیر

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آسیب/پَذیر/

صفت

آسیب‌پذیر

1. آنکه یا آنچه آمادگی آسیب دیدن داشته باشد. ناتوان در برابر ناملایمات و صدمات. ضعیف.

   انگار که لختم ... و سخت آسیب‌پذیر در بیابان برهوت ایستاده‌ام. «محمود»

واژه‌های مشتق شده

• آسیبپذیری، گونه آسیب‌پذیر، دولت آسیب‌پذیر، فرض آسیب‌پذیر، آسیب‌پذیری راهبردی

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن