آس آوردن

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آس/آوردن/

مصدر فعل لازم

آس‌آوردن

1. (گفتگو): خوش‌شانس بودن.

   آس آوردی که زود دوستت را پیدا کردی.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن