آشوب‌طلب

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

/آشوب/طلَب/

صفت

آشوب‌طلب

1. طرفدار هرج و مرج و خواستار آشوب و فتنه و بی‌نظمی.

   در رشادتش حرفی نیست، ولی آشوب‌طلب است.‌«مخبرالسلطنه»

واژه‌های مشتق شده

• آشوب، آشوبنده، آشوباندن، آشوب گر، آشوب گرا، آشوب گستر، آشوب شدن، آشوب کردن
• آشوب طلبی، آشوب طلبان، آشوب طلبانه

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: seditious انگلیسی: riotous

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن