آصفی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

/آصِفی/

صفت نسبی

آصفی

1. (قدیم): منسوب به آصف؛ وزیرمآبانه، بزرگوارانه.

   بیار ساغر دُرّ خوشاب ای ساقی/ حسود گو کرَم آصفی ببین و بمیر. «حافظ»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن