آفت‌پذیر

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آفَت/پَذیر/

اسم مرکب

آفت‌پذیر

1. ویژگی آنچه قابلیت صدمه دیدن دارد.

   ز آفت این خانهٔ آفت پذیر/ دست برآور همه را دست‌گیر. «نظامی‌گنجوی»

مترادف‌ها

• آفت، آفت زا، آفت زده، آفت کش، آفت گیر، آفت زدگی، آفت رسیده

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن