آقای‌خود‌بودن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آقای/خود/بودن/

اسم مرکب

آقای‌خود‌بودن

1. (گفتگو): متکی به خود بودن؛ نیازمند و محتاج کسی نبودند.

   آدم باید آقای خودش باشد، کسی با او کار نداشته باشد. «شهری»

مترادف‌ها

• آقا، آقای، آقایی، آقازاده، آقاسی، آقامنش، آقایان، آقاپسر، آقاجان، آقامعلی، آقاباجی، آقابالاسر، آقا‌شدن، آقاپرست

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن