آلاییدن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آلاییدَن/

مصدر فعل متعدی

آلاییدن

1. آلوده کردن، آلودن.

   آنچه برای عوام است با آرد می‌الایم. «میرزاحبیب»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین