آمرزیده

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آمُرزِیده/

صفت مفعولی

آمرزیده

1. ویژگی آنکه یا آنچه مورد عفو و بخشایش قرار گرفته است. مرحوم، شادروان.

   گناه ما آمرزیده است و ما پسران و دوستان الله‌ایم. »میبدی»

مترادف‌ها

• آمرزگار، آمرزگاری، آمرزنده، آمرزیدن، آمرزیدگار، آمرزش‌خواهی

---

برگردان‌ها

انگلیسی: forgiven انگلیسی: who has found salvation

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین