آمرزیدگار

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آمُرزِیدگار/

صفت

آمرزیدگار

1. (قدیم): آمرزنده.

   خدای، زود آمرزگاری است تایبان را. »ترجمه‌تفسیر‌طبری»

مترادف‌ها

• آمرزگار، آمرزگاری، آمرزنده، آمرزیده، آمرزیدن، آمرزش‌خواهی

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن