آموده‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آمودهِ/کردَن/

مصدر فعل متعدی

آموده‌کردن

1. (قدیم): آراستن.

   دامنم از خار غم آسوده کرد/ تا به گریبان به گل آموده کرد. نظامی‌گنجوی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن