آموزانیدن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آموزانیدَن/

مصدر فعل متعدی

آموزانیدن

1. (قدیم): آموزانیدن بن مضارع فعل آموزان است. آموختن.

   بیاموزانید این گفتار را مر کودکان خود را. «ناصرخسرو»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن