آموزخانه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آموز/خانه/

اسم مرکب

آموزخانه

1. (قدیم): جا و مکان آموزش، محل تعلیم، کلاس.

   خانقاه موضع پیر، آموزخانه شود. «باخرزی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن