آموزندگی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آموزندِگی/

حاصل مصدر

آموزندگی

1. آموزنده بودن، حالت و چگونگی آموزنده.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن