آمیز‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آمیز/کردَن/

مصدر فعل لازم

آمیزکردن

1. آمیز.

   هین زمنی خیز کن با همه آمیز کن/ با خودِ خود حبه‌ای، با همه چون معدنی. «مولوی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن