آنتریک‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آنتِریک/کردَن/

مصدر فعل متعدی

آنتریک‌کردن

1. (گفتگو): تحریک کردن.

   چرا دائم او را آنتریک می‌کنی که به ضرر من حرف بزند؟ «مخمل‌باف»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن