آنتن‌بشقابی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آنتنِ/بُشقابی/

اسم مرکب

آنتن‌بشقابی

1. (برق): آنتنی که با سطح فلزی گِرد مانند بشقاب که معمولا برای فرستادن و دریافت امواج دارای فرکانس زیاد، مثل امواج ماهواره‌ای بکار میرود. دیش.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن