آهک‌کشته

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آهَک/کُشته/

اسم مرکب

آهک‌کشته

1. (ساختمان): آهکی که آب دیده و تیزی آن از بین رفته باشد؛ آهک مرده.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن