آهیخته

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آهیخته/

صفت مفعولی

آهیخته

1. (قدیم): بیرون کشیده شده، مانند شمشیر از غلاف. آهختن.

   عقلم به موقع رسید و شه‌پر همایون بر شمشیر آهیختهٔ غیرت کشید. «حجازی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن