آواز‌دهل

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آواز/دُهُل/

اسم مرکب

آوازدهل

1. (گفتگو): آنچه دارای ظاهر فریبنده است، یا از دور خوشایند به نظر می‌رسد.

   این نقد بگیر دست از آن نسیه بدار/ کآواز دهل شنیدن از دور خوش است. «عمرخیام»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن