آوانگاری

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آوانگاری/

حاصل مصدر

آوانگاری

1. (زبان‌شناسی): نوشتن کلمات زبان با خط آوانگار.
2. حوزه: (باستان‏شناسی، زبان‏شناسی، علوم کتابداری و اطلاع‌رسانی): نظامی نوشتاری که در آن نشانه‌ها بیانگر صداهای منفرد زبان هستند.

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: phonography

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن

«آوانگاری» هم‌ارزِ «phonography»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر ششم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۸۵-۶