آویزه‌گوش

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آویزهٔ/گوش/

اسم مرکب

آویزه‌گوش

1. (مجاز): آنچه شایسته شنیدن و گوش کردن است.

   نصایح صادقانه آویزه گوش و هوش. «قائم‌مقام‌‌فراهانی»

استعاره

1. آویزه گوش ساختن کنایه از: آن را بخاطر سپردن و از آن پند گرفتن.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن