آچاردن
فارسی ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- فارسی
آوایش ویرایش
- /آچارْدَن/
مصدر فعل متعدی ویرایش
آچاردن
- (قدیم): بن مضارع آچار: اضافه کردن چاشنی و آچار به غذا، و به مجاز آمیختن. درهم آمیختن. چاشنی به خوراک زدن.
- به لفظ آچاريدن هم آمده: چاشنی و آچار بطعام زدن، چاشنی زدن.
منابع ویرایش
- لغتنامه دهخدا/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن