آچاریدن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آچارِیدَن/

مصدر فعل متعدی

آچاریدن

1. بن مضارع آچار، آچاردن.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن