آژندن

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آژَندَن/

مصدر فعل متعدی

آژندن

1. (ساختمان): ملاط کشیدن بین دو خشت یا سنگ. ملاط.
2. آژندن ممکن تلفظ آزِنْدَن باشد که در زبان بهاری به معنی دست‌کم، حدوداً است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین