آژیخ

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آژیخ/

اسم

آژیخ

1. (قدیمی): گل مژه.

   همواره پر آژیخ است آن چشم فژاگن/ گویی که دو بوم آنجا در خانه گرفته‌ست «عماره:صحاح»

کهن واژه

آژیِخ

1. آژیخ اگر به شکل آژ - یِخ تلقی گردد در زبان معیار باستان به معنی از گرسنگی افتادن است، شاید اطباء قدیم دریافته بودند آژیخ بر اثر سوء تغذیه عارض می‌شده است. آجِخ.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس،