آکله

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /آکِلِه/

اسم

کونی

1. (پزشکی): خوره، جذام.

   این ناخوشی ... نمی‌دانم آکله است ... یا چه کوفتی است. «صادق‌هدایت»

صفت

1. (گفتگو): ویژگی زن گستاخ و پرور. مؤنث آکل، خورنده.

   آکله است نمی‌شود با او طرف شد.

اسم

آکُلِه

1. نوعی برنج.

کنایه

1. آکِلِه کنایه از: زن زشت و بد ترکیب.

واژه‌های مشتق شده

• آکله‌گرفته

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: phagedenic ulcer canker lupus vulgaris lupus

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین