آکورد‌سه‌صدایی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آکُرد/سه/صدایی/

اسم مرکب

آکوردسه‌صدایی

1. (موسیقی): آکورد بنا شده بر روی یکدیگر از سه صدا در دو فاصله سوم.
2. (حوزه موسیقی): آکوردی که از سه‏ صدای مختلف تشکیل شده باشد.

---

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: triad

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن

«آکورد سه‏صدایی» هم‌ارزِ «triad 1»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر دوم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۶۴-۷۵۳۱-۳۷-۰