آگفت

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• آکفت

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آگُفت/
• /آگَفت/
• /آگِفت/
• /آکفت/

اسم مرکب

آگَفت

1. (قدیم): بلا، محنت، آزار. آسیب، صدمه، آفت.

   بنالد از غم این روزگار و این آگفت/ که هر چه بُد سبب شادی و نشاط برفت. «سیدابوطالب»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین
• فرهنگ عمید