آینه‌بری‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آینه/بُری/کردَن/

مصدر فعل متعدی

آینه‌بری‌کردن

1. آینه کاری کردن، آینه کاری.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن