آینه کاری

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آینه/کاری/

حاصل مصدر

آینه‌کاری (ساختمان)‎

1. عمل و شغل آینه‌کار.
2. آنچه با قطعه‌های کوچک آینه نقش و نگار داده شده است؛ مجموع آینه‌های کوچک که برای تزیین دیوار و سقف بکار می‌رود.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن