آینه

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• آیینه، آئینه

ریشه شناسی

• فارسی

آوایش

• [آی/نِه]

اسم

آینه

1. (فیزیک): نوعی سطح صیقلی که نور رسیده از هر جسم را چنان باز‌می‌تاباند که تصویری از آن جسم تشکیل شود.
2. هر چیز بسیار صاف و براق.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• آلمانی: Spiegel ^de
• اسپانیایی: espejo ^es
• اسلواکیایی: zrkadlo ^sk
• انگلیسی: mirror ^en
• ایتالیایی: specchio ^it
• پرتغالی: espelho ^pt
• تاجیکی: оина ^tg
• ترکی استانبولی: ayna ^tr
• چکی: zrcadlo ^cs
• روسی: зеркало ^ru
• عبری: ^he מראה (mar'á)
• فرانسوی: glace ^fr، miroir ^fr

• هلندی: spiegel ^nl
• ایتالیایی: specchio
• انگلیسی: looking glass
• showcase
• indeed
• foil
• speculum
• mirror
• dressing table
• dresser
• specular

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-90-8