فارسی

ویرایش

گونه‌های دیگر نوشتاری

ویرایش

ریشه لغت

ویرایش
  • نیاهندوایرانی

آوایش

ویرایش
  • /آئی/نِه/

آئینه

  1. شیشه‌ای که یک طرف آن با جیوه پوشانده شده، و منعکس کننده اشیاء پیرامون است.
    آئینه در زبان معیار باستان مفهومی غیر از این داشته، و به معنی حامله‌ای است که در ماه جاری امکان زادن و فارق شدن داشته است.

––––

برگردان‌ها

ویرایش
ترجمه‌ها