آینه‌بندی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آینه/بَندی/

حاصل مصدر

آینه‌بندی

1. تزیین کردن دیوارها با آینه و دیگر لوازم تزیینی.

   منقش به نقوش بدیعه و آینه‌بندی است. «عبداللطیف‌موسوی‌شوشتری»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن