آینه‌ساز

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آینه/ساز/

صفت

آینه‌ساز

1. آنکه از شیشه یا فلز، آینه می‌سازد. آینه‌گر.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن